بیماری های مشابه

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis یا RA) یک بیماری سیستمیک است که در حدود ۱٪ از جمعیت بالغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند در بزرگسالان در هر سنی رخ دهد، اما اوج شروع آن در سنین ۵۰ تا ۷۵ سالگی است و در زنان سه برابر شایع‌تر از مردان است. RA می‌تواند در کودکان نیز رخ دهد (همچنین به آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (juvenile idiopathic arthritis) مراجعه کنید). علت RA ناشناخته است، اما ژن‌های متعدد و عوامل محیطی در خطر ژنتیکی آن نقش دارند. سیگار کشیدن یک عامل خطر مهم است.

نقرس بیماری است که در آن سطح اسید اوریک در خون بالا است و کریستال های اسید اوریک در غضروف و بافت اطراف مفاصل، کلیه ها و پوست رسوب می کند. این رسوبات باعث التهاب می شوند که به صورت رشد ناگهانی یک مفصل متورم، قرمز، داغ و حساس به ویژه در انگشت شست (همچنین به عنوان پوداگرا) و به دنبال آن در مچ پا، مچ دست و زانو ظاهر می شود که می تواند منجر به آسیب دیدن مفصل شود. سایر علائم نقرس مزمن ندول ها (برجستگی های جامد و برجسته) به نام توفی و ​​سنگ کلیه هستند. راه های مراقبت نقرس، راه های درمن نقرس

تا 30 درصد از افرادی که  به پسوریازیس مبتلا هستند دچار التهاب مفاصل (آرتریت) به نام آرتریت پسوریاتیک (Psoriatic Arthritis) می شوند. بیشتر افراد قبل از ابتلا به آرتریت پسوریاتیک به پسوریازیس مبتلا می شوند. با این حال، در حدود 15٪ از بیماران علائم آرتریت می تواند قبل از پسوریازیس یا همزمان با ایجاد اولین ضایعات پوستی ظاهر شود. آرتریت پسوریاتیک به صورت درد و خشکی مفاصل، و تورم ظاهر می شود. این بیماری معمولا در سنین 30 تا 50 سالگی ایجاد می شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

*علل / مکانیسم آسیب شایع:* استئومیلیت (Osteomyelitis) عفونت استخوان است. در بیماران کودکان، معمولاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) باکتری‌ها به استخوان ایجاد می‌شود که اغلب ناحیه متافیزیال (metaphyseal) استخوان‌های بلند را درگیر می‌کند. دیگر مکانیسم‌ها شامل انتشار مجاورتی از عفونت‌های همجوار مانند سلولیت (cellulitis) یا تلقیح مستقیم پس از تروما یا جراحی هستند.

سل (Tuberculosis یا TB) یک عفونت میکوباکتریایی است که عمدتاً توسط مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis) ایجاد می‌شود، اما می‌تواند توسط مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) و واکسن ب‌ث‌ژ (BCG) نیز که یک سویه تضعیف‌شده از مایکوباکتریوم بویس است، ایجاد شود. سل در سراسر جهان پراکنده است و برآورد می‌شود که یک‌سوم تا یک‌چهارم جمعیت جهان به این بیماری آلوده هستند (بیشتر بدون علائم ظاهری). بیشترین موارد گزارش‌شده از جنوب شرقی آسیا (۴۳٪)، آفریقا (۲۵٪) و اقیانوس آرام غربی (۱۸٪) است، به طوری که بیش از ۵۰٪ موارد در هند، چین، اندونزی، فیلیپین و پاکستان یافت می‌شود. با وجود کاهش نرخ جهانی ابتلا از سال ۲۰۱۴، در سال ۲۰۲۰ هنوز هم حدود ۱۰ میلیون عفونت جدید تخمین زده شده است. سل همچنان یکی از ده علت اصلی مرگ و میر در جهان است و در سال ۲۰۲۰ حدود ۱.۴ میلیون مرگ به آن نسبت داده می‌شود.

هیپرپاراتیروئیدی اولیه به معنای فعالیت بیش از حد غدد پاراتیروئید است که منجر به تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (Parathyroid Hormone - PTH) می‌شود و باعث افزایش سطح کلسیم خون (هایپرکلسمی - Hypercalcemia) می‌گردد. علل PHPT شامل آدنومای پاراتیروئید، هیپرپلازی پاراتیروئید و در موارد نادر، کارسینومای پاراتیروئید است. آدنومای پاراتیروئید یک تومور خوش‌خیم است که با تکثیر سلول‌های پاراتیروئید، معمولاً به صورت یک ندول درون غده پاراتیروئید مشخص می‌شود.

شکستگی‌های ساکروم (sacral fractures) از جمله آسیب‌های رایج حلقه لگنی هستند که ممکن است پس از ضربه به این ناحیه رخ دهند. علل شایع شکستگی‌های ساکروم شامل تصادفات رانندگی، سقوط از ارتفاع و ضربه‌های خفیف در بیماران مبتلا به پوکی استخوان (osteoporosis) می‌باشد.

اسپوندیلولیستزیس (Spondylolisthesis) به معنی جابجایی یک مهره بالایی نسبت به مهره زیرین است. این جابجایی اغلب به سمت جلو و به عنوان آنترو لیستزیس (Anterolisthesis) شناخته می‌شود. این وضعیت می‌تواند ناشی از ناهنجاری‌های مادرزادی (دیسپلاستیک)، نقص در قسمت اینترآرتیکولاریس (استمیک) به دلیل اسپوندیلولیزیس (Spondylolysis)، آرتروز مفاصل فاست (دژنراتیو)، تروما، فرآیندهای نئوپلاستیک یا جراحی ستون فقرات باشد. این وضعیت بیشتر در ستون فقرات کمری شایع است.

نقصی در بخش پارس اینتراارتیکولاریس (pars interarticularis) از قوس عصبی (neural arch) که زواید مفصلی فوقانی و تحتانی را به هم متصل می‌کند، ممکن است به درد کمر و اسپوندیلولیستزیس (spondylolisthesis) منجر شود. این وضعیت به طور عمده به عوامل ژنتیکی مانند اسپینا بیفیدا اوکولتا (spina bifida occulta) و میکروترومای مکرر به ناحیه کمر نسبت داده می‌شود. ۹۵٪ موارد اسپوندیلولیزیس (spondylolysis) در سطح L5 رخ می‌دهد.

بیماری پاژه (Paget disease) ناشی از افزایش بازسازی استخوان و رشد موضعی استخوان است. این بیماری که به اختلال در سلول‌های استئوکلاست (osteoclasts) مربوط می‌شود، معمولاً در افراد مسن مشاهده می‌گردد و به‌طور معمول جمجمه، ستون فقرات، لگن و استخوان‌های بلند اندام‌های تحتانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بیماری پاژه که به‌عنوان یک یافته شایع مرتبط با پیری شناخته می‌شود، در ۲٪ تا ۹٪ از بیماران مسن شناسایی می‌شود و سن شروع آن معمولاً ۵۵ سال است.

فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن و غیرپیش‌رونده است که با درد گسترده در بافت‌های نرم بدن همراه است و بدون التهاب می‌باشد. این بیماری می‌تواند با خستگی، اختلالات شناختی، علائم روان‌پزشکی و علائم جسمی متعدد مرتبط باشد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که فیبرومیالژیا در زنان (از جوانان تا میانسالان) بیش از مردان رخ می‌دهد، اما در کودکان نیز ممکن است مشاهده شود. این بیماری ممکن است توسط عفونت، ضربه، استرس یا جراحی تحریک شود، یا به‌تدریج و بدون رویداد تحریک‌کننده شناخته‌شده‌ای آغاز شود. همچنین ممکن است ارتباط خانوادگی وجود داشته باشد. با اتیولوژی نامشخص، ممکن است به اختلال در تنظیم درد مرتبط باشد.

کیست تخمدان تجمعی از مایع بر روی سطح تخمدان یا درون استرومای تخمدان است. اصطلاح "کیست‌های تخمدان" شامل مجموعه‌ای گسترده از تشخیص‌ها است که از فرآیندهای فیزیولوژیک خوش‌خیم تا بدخیمی تخمدان (Ovarian Malignancy) را در بر می‌گیرد. کیست‌های تخمدان می‌توانند در زنان در هر سنی (از جنین تا بعد از یائسگی) رخ دهند، اگرچه احتمال بروز آن‌ها در زنان در سنین باروری بیشتر است.

پیچ‌خوردگی تخمدان (Ovarian torsion) یک وضعیت حاد است که می‌تواند به عنوان یک فوریت پزشکی زنان شناخته شود. این حالت زمانی رخ می‌دهد که تخمدان به دور رباط لوله‌پشتی (infundibulopelvic ligament) پیچیده و موجب قطع جریان خون به تخمدان می‌شود، که به نوعی یک تورنیکه ایجاد می‌کند. پیچ‌خوردگی تخمدان ۲.۷٪ از تمامی فوریت‌های پزشکی زنان را تشکیل می‌دهد. این عارضه در زنان ۲۰ تا ۳۰ ساله شایع‌تر است، اما می‌تواند در هر سنی، از اوایل کودکی (به ندرت) تا پس از یائسگی، رخ دهد. پیچ‌خوردگی تخمدان در سمت راست بیشتر رخ می‌دهد.

اندومتریت به التهاب لایه داخلی رحم (آندومتر) گفته می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت حاد یا مزمن باشد. اندومتریت حاد یکی از علل شایع تب پس از زایمان است. اندومتریت حاد غیرمرتبط با بارداری نیز معمولاً عفونی بوده و جزئی از بیماری التهابی لگن (PID) است که معمولاً با سالپنژیت بروز می‌کند. اندومتریت حاد می‌تواند برخی از رویه‌های زنانگی را پیچیده کند. اندومتریت مزمن کمتر به صورت عفونی است و بسیاری از بیماران بدون علائم هستند.

پروستاتیت حاد نوعی التهاب حاد پروستات ناشی از عفونت با باکتری‌های اوروپاتوژنیک (Uropathogenic Bacteria) است.

اندومتریوز به حضور سلول‌های آندومتر (endometrial cells) در خارج از رحم اطلاق می‌شود که معمولاً در مکان‌های لگنی مانند تخمدان‌ها، مثانه یا روده دیده می‌شود. این بیماری خوش‌خیم، مزمن و اغلب دردناک است و تا ۱۵ درصد از زنان در سنین باروری، از جمله زنان در دوران منارک و یائسگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بیماری التهابی لگن (Pelvic Inflammatory Disease یا PID) یک سندرم بالینی است که با التهاب دستگاه تناسلی فوقانی در زنان مشخص می‌شود. این بیماری در اثر عفونت توسط میکروارگانیسم‌هایی ایجاد می‌شود که از اندوسرویکس (endocervix) گسترش می‌یابند. بسیاری از موارد به دلیل عفونت با Neisseria gonorrhoeae یا Chlamydia trachomatis رخ می‌دهد؛ ۱۰ تا ۲۰ درصد از زنانی که مبتلا به سوزاک (gonorrhea) یا کلامیدیا (chlamydia) درمان‌نشده هستند، به PID مبتلا خواهند شد.

مجموعه‌ای از چرک که درون حفره شکمی قرار دارد و در نتیجه ورود یک یا چند عامل بیماری‌زا به محلی که به‌طور طبیعی درون‌شکمی و استریل است، تشکیل می‌شود.